بررسی اثر کاهش اندازه ذره عوامل تخلخل ساز در رهایش داروهای ضد التهاب از بستر سیلیکونی

جراحی کاشت ایمپلنت حلزون شنوایی بیشتر در گوش کودکان ناشنوای چندماهه تا 2 ساله انجام می شود ودر مواردی باعث ایجاد التهاب و عفونت در بیماران شده و به ایجاد درد و واکنش های موضعی بافت در محل جراحی می انجامد. مصرف خوراکی یا تزریقی داروهای ضدالتهاب به علت بافت استخوانی گوش داخلی غلظت خونی کافی را در موضع درمان فراهم نمی کند. استفاده از پوشش سیلیکونی آرایه الکترود ایمپلنت حلزون شنوایی برای کنترل رهایش داروی ضدالتهاب دگزامتازون ایده ای است که اولین بار توسط تیم راهنمای این تحقیق ارایه شده که با رهایش موضعی دارو در گوش داخلی بیمار دیگر نیازی به مصرف تزریقی یا خوراکی دارو(ها)ی ضدالتهاب برای بیمار نیست. رهایش داروهای چربی دوست به عنوان موادی سازگار با بسترهای سیلیکونی در غالب موارد بیش از دوره زمانی مورد نیاز در درمان یک بیماری مشخص به طول می انجامد. نتایج قبلی نشان داده که با وجود نیاز درمانی به رهایش دگزامتازون از این سامانه ها تنها برای یک دوره زمانی سه ماهه گاه این دوره بیش از 2 سال به طول می انجامد. برای کاهش طول این دوره زمانی (در عین حفظ دوزاژ روزانه در حد درمانی) کاربرد یک عامل تخلخل ساز فداشونده (سدیم کلراید) در این پژوهش آزموده شد. براساس نظریه پرکولاسیون؛ مقدار، اندازه ذره ای (و توزیع آن) و شکل ذرات تخلخل ساز مهم ترین عوامل موثر بر آستانه پرکولاسیون و ایجاد کانال در بستر پلیمری هستند. لذا در این تحقیق پودر سدیم کلراید به عنوان عامل تخلخل ساز میزان 10% وزنی و اندازه ذره متفاوت( از 106 میکرومتر تا کمتر از 38 میکرومتر که آسیاب شده و مش بندی گردیده) در بستر پلیمری سیلیکونی دو جزئی وارد و اثر آن در تعامل با میزان بارگذاری داروی دگزامتازون به میزان 25%وزنی بر الگوی رهایش داروی دگزامتازون بررسی شد. نتایج نشان داد که هرچه اندازه ذره ای عامل تخلخل ساز (سدیم کلراید) در نمونه کمتر باشد آستانه پرکولاسیون کاهش یافته که موجب ایجاد کانال های بیشتری برای رهایش دارو می شود در نتیجه میزان و نرخ رهایش دارو نسبت به نمونه های حاوی ذرات با اندازه ذره ای درشت تر افزایش می یابد. نمونه های با اندازه ذرات کوچکتر از 38 میکرون حدود 5/15 میکرو گرم معادل 42 درصد دارو در مدت زمان 220 روز آزاد کرده در حالیکه این مقادیر برای نمونه های با اندازه ذرات 106 میکرون حدود 7/13میکرو گرم معادل 37 درصد دارو درهمین دوره زمانی است. همچنین رهایش انفجاری نمونه های با اندازه ذرات نمک کوچک(25 روز، µg13) نسبت به نمونه های حاوی اندازه ذرات بزرگتر(40روز، µg7)، در مدت زمان کمترولی با رهایش بیشتر دارو همرا ه است.این تحقیق درنهایت به توسعه مدلی برپایه نظریه پرکولاسیون برای برقراری ارتباط بین الگوی رهایش دارو در حضور عامل تخلخل ساز ختم خواهد شد تا بتوان رفتار رهایشی دارو را در شرایط مختلف پیشگویی کرد.